Biografie
Portretschilder Annelies Hoek behoort inmiddels tot een van de meest gewaardeerde en bekende portretschilders van Nederland.
Annelies Hoek (Geleen 1943) bezocht na haar middelbare school de Stadsacademie in Maastricht. Na 1965 vervolgde zij haar studie aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam waar zij les kreeg van o.a. prof. Sierk Schröder, een van de bekendste portretschilders van de vorige generatie.
Enkele jaren woonde ze met haar gezin o.a. in Afrika. Dat resulteerde in zeer rake reisschetsen en schilderijen van inwoners van Kenya, Tanzania, , Ethiopië en ook van Guatemala en Nepal. Verschillende charitatieve instellingen zoals Memisa en Rotary Doctors, hebben daar in de vorm van promotiemateriaal gebruik van gemaakt.
Portretschilder: bekend en virtuoos
Tijdens de klassieke opleiding werd haar specifieke aanleg voor het portret al snel duidelijk en in de jaren daarna groeide zij uit tot een zeer virtuoos en veel gevraagd portretschilder.
In 1995 kreeg zij de opdracht van de RVD om een staatsieportret te vervaardigen van H.M. Koningin Beatrix, waarvan een zeefdruk in een oplage van 200 stuks, verspreid over heel Nederland verkocht werd aan gemeentehuizen en openbare instellingen. Het origineel daarvoor is op de tentoonstelling te zien.
Officiële portretten en vrij werk Annelies Hoek
In 1998 vestigde zij zich in Weert. Daar schildert zij met een losse toets in levendige kleuren in olieverf of aquarel, stillevens en bloemen maar vooral naakten en figuren. Hierin kan zij de verschillende emoties van de anonieme, universele mens het beste tot uitdrukking brengen. De mens staat in haar werk centraal, ook in de portretten waarin zij juist het individuele van de mens wil treffen. Ze portretteert kinderen en kleinkinderen, jonge volwassenen, echtgenotes, vaders en moeders, maar ook veel prominenten in binnen- en buitenland. Bij de troonswisseling maakte ze een ontwerp van een portret van Z.K.H. Koning Willem Alexander waarvan ze onlangs in eigen beheer een ‘glycee print’ heeft gemaakt.
Een beeldend overzicht van haar oeuvre verschijnt binnenkort in boekvorm. Dit boek ‘Met het oog op Mensen’ zal in september 2017 in het Museum aan het Vrijthof gepresenteerd worden.
Annelies Hoek vertelt…
“Een van mijn favoriete manieren van werken is, zittend op de markt, in een wachtkamer, op een boot, daar waar mensen zijn die zich totaal niet van mijn aanwezigheid bewust zijn. En juist omdat ze ieder moment kunnen opstappen moet je registreren en snel kiezen voor de essentie, eigenlijk vergeten wat je aan het doen bent. Je zou het ‘the art of the controlled accident’ kunnen noemen.”
“Mijn voornaamste inspiratie bron is de mens. Als kind al tekende ik kabouters, feeën, later mijn klasgenoten of leraren, daarna familie en vrienden. Op de academie werd ook veel naar model getekend en geschilderd, en zo werd mijn specialisatie in het portret een vanzelfsprekendheid.
“Heb je nu nog niet genoeg van al die ogen neuzen en monden?”, vroeg iemand mij laatst. Tja, vraag maar eens aan een laboratorium onderzoeker, of hij nog niet genoeg heeft van het alsmaar door die microscoop kijken!
Nee, het is steeds weer een uitdaging om met de verhoudingen, de kleuren, de lichtval de (com)positie van het model, toch weer de verschillende achtergronden, karaktereigenschappen en gevoelens van ieder individu tot uitdrukking te brengen. Mijn werkwijze daarbij is : zoveel mogelijk schilderen naar levend model, zodat ik 1. Met het ‘model’ kan praten en de persoon beter leer kennen en 2. (omdat het niet in een paar minuten kan), valt deze uiteindelijk uit zijn ‘rol’ en vergeet dat ik naar hem kijk, is zich dan niet meer zo bewust van zichzelf en laat meer van zijn binnenkant zien.
Mijn techniek valt onder het begrip ‘a la prima’, dwz. schilderen (in olieverf) zonder vooraf geprepareerde onderlagen of schetsen. Het komt er dus op aan direct te registreren en daardoor spontaniteit en snelheid te behouden, ook in de verfstreek.
Toch heeft ook het stilleven op mij grote aantrekkingskracht. Daarin kan ik mijzelf uitleven in kleuren en composities en de vormen zijn niet zo dwingend. Toch probeer ik er een sfeer mee op te roepen en de kijker mee te (ver)voeren in de schoonheid van de kleuren van bv de punt van een asperge, de zilveren schimmelringen van een rotte kweepeer of de wonderlijke inhoud van een opengesprongen granaatappel…. ik blijf kijken , blijf me verbazen en hopelijk kijkt de kijker met me mee!”